مفهوم پردازش موازی

پردازش موازی فرایندی است که در آن، یک وظیفه بزرگ به چندین وظیفه کوچکتر تقسیم می‌شود و هرکدام از این وظایف به صورت همزمان و همروند بر روی چندین منبع پردازشی انجام می‌شود. این روش به سیستم‌ها امکان می‌دهد تا کارایی و سرعت پردازش را افزایش داده و بار محاسباتی را به طور موازی بین منابع تقسیم کنند.

روش‌های پردازش موازی

– پردازش موازی داده (Data Parallelism): در این روش، داده‌ها به چندین بخش تقسیم می‌شوند و هر بخش بر روی یک منبع پردازشی مجزا اجرا می‌شود. سپس نتایج فرعی به هم می‌رسند و در نهایت با ترکیب این نتایج، نتیجه نهایی به دست می‌آید. این روش برای مسائلی که می‌توانند به صورت مستقل پردازش شوند، مفید است مانند پردازش تصویر و پردازش داده‌های بزرگ.
– پردازش موازی وظیفه (Task Parallelism): در این روش، وظایف مختلف یک وظیفه بزرگ به منابع پردازشی مجزا اختصاص داده می‌شوند. هر منبع پردازشی مسئول اجرای یک وظیفه است و نتایج فرعی توسط هماهنگی و ترکیب این نتایج به دست می‌آید. این روش در مسائلی که وظایف مستقلی وجود دارند، مفید است مانند پردازش گراف‌ها و سیستم‌های توزیع‌شده.
– پردازش موازی دستور (Instruction Parallelism): در این روش، دستورات یک وظیفه به بخش‌های کوچکتر تقسیم می‌شوند و هر بخش روی یک منبع پردازشی مجزا اجرا می‌شود. این روش به اجرای همزمان دستورات و افزایش کارایی در سطح دستورات کمک می‌کند.