پذیرش ابری
پذیرش ابری
پذیرش ابر یک استراتژی است که توسط کسبوکارها برای یافتن راهها و روشهایی برای کاهش هزینهها، به حداقل رساندن ریسکها و در عین حال دستیابی به اهداف مورد نظر از قابلیت اطمینان و مقیاسپذیری برنامهریزی شده است. عمق پذیرش ممکن است از سازمانی به سازمان دیگر بر اساس در دسترس بودن خدمات متفاوت باشد.
استراتژیهای پذیرش ابر همچنین باید شامل شناسایی تهدیدهای احتمالی برای دادهها و امنیت کسبوکار ، اقداماتی که برای کنترل آن باید انجام شود، و راهها و ابزارهایی برای ایمن کردن دادهها و برنامهها باشد.
برای اطمینان از عدم وجود نقص در مسئولیتپذیری یا امنیت، کسبوکارهایی که پذیرش ابر را در نظر میگیرند باید آماده اجرای آن باشند.
ترتیبات امنیتی مشابهی که باید با ظرفیت های امنیتی ارائه شده توسط ارائه دهنده میزبانی ابری مطابقت داشته باشد. یک کارگاه آموزشی با ارائهدهنده ابر و تیم مشتری برای گرد هم آوردن و بررسی یک رویکرد قابل دوام برای دستیابی به اهداف و مقاصد برگزار کنید.
مقررات امنیتی ارائه شده توسط ارائه دهنده را بررسی کنید و جزئیات شفافیت و سایر اقدامات امنیتی را که در دوره تصدی خود ارائه کرده است بررسی کنید.
سازمان باید بررسی کند که آیا آنها از نظر فنی برای مدیریت و کنترل داده ها و جریان ترافیک مناسب هستند یا خیر. اگر نه، چه اقداماتی ممکن است مورد نیاز باشد تا حل مشکل حفظ خدمات مدیریت شده را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرند.
برای یک سازمان به همان اندازه مهم است که درک عمیقی از نقش و مسئولیت های ارائه دهنده ابر، انطباق با مقررات و گواهینامه هایی که اعمال می کند و غیره داشته باشد.
یک حداقل ابر قابل دوام (MVC) برای جابجایی برنامه های کاربردی معمولی بسازید. مجموعه ای از ابزارهای تجاری، تیم ها را ایجاد کنید و فرآیندی را برای مهاجرت کامل اتخاذ کنید.
برنامه پذیرش ابر برای پیاده سازی در مقیاس کامل ممکن است بین 12 تا 24 ماه طول بکشد. پس از شروع فرآیند مهاجرت، کارشناسان فنی باید عملیات و تعمیر و نگهداری خود را شروع کنند و از نصب DevOps و پیکربندی خودکار، بازیابی فاجعه، و طرحهای پشتیبان خودکار ، و اعمال اقدامات امنیتی با NOC (مرکز عملیات شبکه) در شبانهروز اطمینان حاصل کنند.
دیدگاهتان را بنویسید