تسریع محاسبات: یکی از اصلی‌ترین نیازمندی‌های سیستم‌های پردازش موازی، توانایی انجام محاسبات با سرعت بالاست. این سیستم‌ها به ازای هر وظیفه محاسباتی، بیش از یک پردازشگر را مورد استفاده قرار می‌دهند.

قابلیت مقیاس‌پذیری: سیستم‌های پردازش موازی باید توانایی افزایش مقیاس پردازش‌ها را داشته باشند. این به معنای این است که می‌توانند به راحتی منابع پردازشی را افزایش داده و با افزایش بار کاری تطابق دهند.

مقاومت در برابر خرابی: یکی از مزایای سیستم‌های پردازش موازی، مقاومت در برابر خرابی و از دست رفتن یک پردازشگر است. اگر یک پردازشگر خراب شود، سایر پردازشگرها می‌توانند وظایف او را به عهده بگیرند.

کارایی بالا: با استفاده از سیستم‌های پردازش موازی، می‌توان کارایی بالایی در انجام محاسبات به دست آورد و به سرعت و بهره‌وری بالا دست یافت.